Rencana "The
photographer who is blind" oleh Don Battley bertarikh 23 Julai
2014 terbit di
abc
Brenden Borellini
dilahirkan pekak seratus peratus dan dengan penglihatan terhad yang
berterusan menjadi buta penuh. Kecacatannya membangkitkan banyak
halangan semasa beliau membesar tetapi dengan kerja keras dan bantuan
daripada Unit Pendidikan Khas Cavendish Road State School di
Brisbane, beliau menjadi pelajar pekak dan buta yang pertama
menamatkan pendidikan sekolah tinggi dan masuk ke universiti.
Pada tahun 1989 beliau
telah diiktiraf dan memenangi anugerah Australian of the Year untuk
pencapaian akademik. Tetapi Brenden tidak berhenti di situ sahaja.
Perubahan bermula
selepas berpindah dari Brisbane ke Mackay apabila Brenden bertemu
Steve Mayer-Miller, pengarah seni Crossroad Arts, sebuah pertubuhan
tempatan yang membangunkan peluang-peluang bagi orang kurang upaya
mengakses dan mengambil bahagian dalam seni.
Steve mengatakan bahawa
idea keseluruhan fotografi untuk seseorang yang pekak dan buta adalah
baru kepadanya. Beliau telah bekerja dengan orang pekak sebelumnya
dan orang buta juga, tetapi, gabungan kedua-duanya adalah sesuatu
yang belum pernah diterokai.
Selepas menunjukkan
Brenden butang pada kamera, dia dengan cepat mengambil inisiatif dan
mula mengambil gambar.
Seorang jurugambar buta
... Bagaimana?
Steve mahu bermula
dengan memberikan maklum balas secara objektif, teknikal dan
subjektif kepada Brenden tentang gambar yang telah diambil .
Menggunakan peranti
yang menukarkan teks kepada Braille, mereka yang bekerja dengan
Brenden dapat memberi pandangan yang objektif dengan menjelaskan
gambar tersebut secara terperinci.
Brenden kemudian
menerima maklum balas teknikal menggunakan bahasa fotografi seperti
komposisi, cahaya, kesan shutter dan kedalaman.
Kemudian dia menerima
tafsiran subjektif gambar dan emosi yang dirasai setiap orang,
memberikan sejumlah tiga sudut pandangan yang berbeza.
Apa yang Brenden lihat?
Soalan ini menyebabkan
kumpulan seni tadi meneliti peranti yang membolehkan imej dua dimensi
menjadi tiga dimensi supaya Brenden juga boleh mentafsirkan tekstur
dalam gambar.
Estetik fotografi tidak
pernah menjadi matlamat sebenar. Ini lebih kepada pengalaman
mengambil gambar dan bukan gambar yang dihasilkan itu sendiri.
Proses ini membantu
menghilangkan rasa terasing Brenden akibat kecacatannya dan
menghubungkan dia dengan masyarakat di sekitar.
No comments:
Post a Comment