Friday, 25 July 2014

Jurugambar yang buta

Rencana "The photographer who is blind" oleh Don Battley bertarikh 23 Julai 2014 terbit di abc



Brenden Borellini dilahirkan pekak seratus peratus dan dengan penglihatan terhad yang berterusan menjadi buta penuh. Kecacatannya membangkitkan banyak halangan semasa beliau membesar tetapi dengan kerja keras dan bantuan daripada Unit Pendidikan Khas Cavendish Road State School di Brisbane, beliau menjadi pelajar pekak dan buta yang pertama menamatkan pendidikan sekolah tinggi dan masuk ke universiti.

Pada tahun 1989 beliau telah diiktiraf dan memenangi anugerah Australian of the Year untuk pencapaian akademik. Tetapi Brenden tidak berhenti di situ sahaja.

Perubahan bermula selepas berpindah dari Brisbane ke Mackay apabila Brenden bertemu Steve Mayer-Miller, pengarah seni Crossroad Arts, sebuah pertubuhan tempatan yang membangunkan peluang-peluang bagi orang kurang upaya mengakses dan mengambil bahagian dalam seni.

Steve mengatakan bahawa idea keseluruhan fotografi untuk seseorang yang pekak dan buta adalah baru kepadanya. Beliau telah bekerja dengan orang pekak sebelumnya dan orang buta juga, tetapi, gabungan kedua-duanya adalah sesuatu yang belum pernah diterokai.

Selepas menunjukkan Brenden butang pada kamera, dia dengan cepat mengambil inisiatif dan mula mengambil gambar.

Seorang jurugambar buta ... Bagaimana?

Steve mahu bermula dengan memberikan maklum balas secara objektif, teknikal dan subjektif kepada Brenden tentang gambar yang telah diambil .

Menggunakan peranti yang menukarkan teks kepada Braille, mereka yang bekerja dengan Brenden dapat memberi pandangan yang objektif dengan menjelaskan gambar tersebut secara terperinci.

Brenden kemudian menerima maklum balas teknikal menggunakan bahasa fotografi seperti komposisi, cahaya, kesan shutter dan kedalaman.

Kemudian dia menerima tafsiran subjektif gambar dan emosi yang dirasai setiap orang, memberikan sejumlah tiga sudut pandangan yang berbeza.

Apa yang Brenden lihat?

Soalan ini menyebabkan kumpulan seni tadi meneliti peranti yang membolehkan imej dua dimensi menjadi tiga dimensi supaya Brenden juga boleh mentafsirkan tekstur dalam gambar.

Estetik fotografi tidak pernah menjadi matlamat sebenar. Ini lebih kepada pengalaman mengambil gambar dan bukan gambar yang dihasilkan itu sendiri.

Proses ini membantu menghilangkan rasa terasing Brenden akibat kecacatannya dan menghubungkan dia dengan masyarakat di sekitar.

No comments:

Post a Comment